Her şey bundan birkaç dakika önce başladı. Sadece bir günlük olan kız bebek, küçük yatağında huzur içinde uyuyordu. Anne, zor bir doğumun ardından battaniyeyle örtülmüş şekilde odada dinleniyordu ve baba, çıkışta hemşireyle bazı belgeleri konuşuyordu. Koridorda sessizlik hakimdi; sadece bebeklerin düzenli nefesi duyuluyordu.
Çocuk sessizce odaya girdi, etrafa baktı, kimsenin izlemediğinden emin oldu ve kız kardeşinin yatağına yaklaştı. Annesinin öğrettiği gibi başını destekleyerek onu dikkatlice kucağına aldı ve hızla çıkışa doğru yöneldi. Altı yaşındaki bir çocuk için fazlasıyla özgüvenli bir şekilde hareket ediyordu.
— Hey çocuk, ne yapıyorsun? — dedi hemşire kapıda onu görünce...
Haberin devamını okumak için diğer sayfaya geçebilirsiniz.
Devamı diğer sayfadadır.
