Üç gündür hareketsiz yatan o sadık dost, ne kadar da derin bir sessizlik içinde kalmıştı. Sabah güneşi doğarken, evin önünde onu bulduğumda içimde bir şeylerin ters gittiğini hissettim. Hava, sanki o anın ağırlığını hissetmemiz için daha da ağırlaşmış gibiydi. Gözleri, etrafındaki dünya için bir çağrıydı ama bedeni, sanki bir mucize bekliyor gibiydi. Merakla yanına yaklaştım, ama o an, tüm yaşamım boyunca karşılaştığım en beklenmedik gerçekle yüzleşeceğimi bilmiyordum…
Haberin devamını okumak için diğer sayfaya geçebilirsiniz.
Devamı diğer sayfadadır.
