Doktorlar, üç aydır komada olan bir kadını makineden ayırmaya karar verdiler: kocası veda etmek için zaman istedi.
eğildi ve kulağına korkunç bir şey fırsaldadi
Koğuş sessizdi. Sadece makinelerin düzenli bip sesi ve gece lambasının loş ışığı duyuluyordu. Kadın neredeyse üç aydır hareketsiz yatıyordu, Kocası her gün geliyor, elini tutuyor, başını yanındaki yastığa koyuyor ve sevgi dolu sözier
fisildiyordu. Herkes için bir bağlilik örneğiydi
Sadece makinelerin düzenli bip sesi, serum damlalarının ritmi ve gece lambasının loş ışığı Üç aydır aynı sessizlik, aynı umut ve ayı korku Komadaki kadın Elif yaşamla ölüm arasında ince bir cizgide asılı kalmıştı. Doktorlar o sabah kararlarını verdiler. Beyin aktiviteleri giderek zayıflamış, organlar artık tepki vermemeye başlamıştı Tibben geri dönüş şansı kalmadı." dedi nörolog. Eşi Murat başını öne eğdi. Elini saçlarının arasına geçirdi, sustu Sanki kelimeler artık hiçbir anlam taşımıyordu. Hemşire. Isterseniz makineyi kapatmadan önce son kez
vedalaşabilirsiniz." dedi. Murat yavaşça Elif'ın yanına yaklaştı. Kadının yüzü bembeyaz, dudakları solgundu. Ame hälä sanki birazdan uyanacakmış gibi huzurlu bir ifadeyle yatıyordu. Murat onun elini tuttu, yıllardır duyduğu a sıcaklığı artık hissedemedi Parmaklan buz gibiydi. O an odadaki herkesin içinde bir sükünet çöktü. Ama Murat'ın içi firtinaydı. Gözleri duldu, boğazı düğümlendi Son kez eğildi, karısının kulağına doğru yaklaştı. Hemşire kapıya yönelirken Murat dudaklarını kiper datti... Ve o cümle döküldü dudeklanndan, sadece Elif in duyabileceği bir tonda Artık her şeyi biliyorum, Ellit, "Ardından sessizlik, Ne gözyaşı ne çığlık. Sadece kalp monitöründesi düzenii sanyalın yavaş yavaş düşen sesi. Doxtortar makineleri kapattı. Fiş çekildi. Odayı bir uğultu kapladı. Ama Murat in gözlen hátá Elifin yüzündeydi sanki bir şey bekliyordu. Ve o an monitördeki çizgi aniden bir kez
sıçrack flip. Herkes donakaldı. Doktor "Bu sadece refleks olabilir, dedi ama Murat biliyordu. Elifin göz kapakları hafifçe titredi Dudukları kimildadı: Sanki bir kelime söyleyecek gibiydi Ama ne söylediğini kimse duymadı Murat odadan çıktığında gözleri karanlığa dalmıştı Arabasına bindi, kontak cevirdiğinde elleri hätä titryordu. Telefonunu açtı. Elif'in özel e-postasına girerken parmakları soğuk ter içindeydi. Üç hafta önce, tesadüfen bir mesaj görmüştü. Kendisinden gizlenen, adı bile geçmeyen bir adamın yazdığı kısa bir satır: "Beni terk etsen de, seni unutamam. "O an her şeyin anlamı değişmişti. Elif o gece trafik kazası geçirmemişti... arabayı hızla sürmesinin bir nedeni vardı.0 e-posta yüzünden tartışmışlar. Elif ağlayarak arabaya binmişti. Murat peşinden koşamamıştı. Ve şimdi, onu sonsuz bir sessizliğe uğurlarken, kulağına sadece bir cümle fısıldamıştı: "Artik her şeyi biliyorum. "Eve döndüğünde aynada kendine baktı. Elinde hålä Elifin saç tokası vardı. Gözlerinde öfke değil, pişmanlık. Çünkü gerçek şu ki - Elif ihanet: planlamamıştı, sadece kaçmak istemişti. Ama Murat'in son sözü. Elif'in son nefesine karıştı. Ve o fısıltı, o soğuk hastane odasında yankılanmaya devam etti.
